د شکر
ناروغیلنډ داستانليکونکی: شرف الدين ستانکزیپيښه دمره ناڅاپی وه، چه نه يې د روغتون خدمه په
رنځ، او نه يې هم مونږ په علل وپوهيدو!تش هک پک، مو کتل حتی اوښکې مو لا تښتيدلې وې.غالبا تر د دوه ورځې وړاندې يې دشکر دتشخيص او درملنې عمومی مرکز کې دراجستر په مهال اړونده ډاکټر د درملنې سپارښتنهاو ژوندانه ډاډ ورکړ.نقل د ګران دۍ، څوک چه په ځوانه ځوانۍ، د شکر diabetes په ناروغۍ اخته وو.دلته يې د شکر د درملنې مرکز کې ډاکټر ته دپاکستان نتايج وښودل، په انديښمن انداز يې د پيښوری، روغتون له قوله د ګردو،دکمزورۍ شکايت وښود.د ډاکتر او ګران، ترمنځ ډيرې
خبرې نورې هم وشوې خو يوه خبره مې لا هم په ياد دۍ، چه د عمر يې ترې وپوښتل؟ګران: همدغه اونۍ په ۳۰ کلنۍ پل ږدم.ډاکټر، په خنده رويه انداز:...ځوان يې زړه مه خوره..د طبابت عصری نړۍ کې له
شکرې او ګردو، څوک نه مری...پوهيږې؟ چه اوس د بل ګرده، هم پيونديدلی شی.ګران، د ډاکټر په ډاډينې سره وغوړيده...بڼه يې له ورايه روښانه شوه، دعينکو لاندې يې سترګې وموښتلې، په مسکی انداز يې لهډاکټره په خيريوسې رخصت واخيست.بيګا ته زما په کور ميلمه شو، خدای شته چه نږدې ترسهاره ويښ وو، ډيرې ناويلې او د راتلونکې هيلې يې راسره شريکې کړې.خو تر ټولو يې دامهمه وه، چه پاکستان کې د ډاکتر منفي خبرې دميرمن او درې ماشومانو اينده ته ځوراوه.ګران، وويل: نور له کلی ښارته په کډه راځم ماشومان ښونځی کې داخلوم او زه به ازاد کاروبار ورته کوم.مال: ښه، پلان دۍ، خو د پلارو، مور رضا د واخله.ګران، وويل: والدين مې ستونځه نلري مګرغرغره يي کاکا، مې ممکن لانجه وکړی...خو نور يې پرواګيرنه يم...ځکه تر هرڅه مې د اولاد تعليم مهم دۍ.پرته زما له پوښتنې ګران خبرې طولانی کړې ويويل: ښار کې مو کور خپل دۍ، مګر د غرغري «ور» دنړۍ او افغانستان خبري ټولګه...
ادامه مطلبما را در سایت «ور» دنړۍ او افغانستان خبري ټولګه دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : sharafs بازدید : 99 تاريخ : دوشنبه 5 دی 1401 ساعت: 20:08